Hereditary

รีวิว Hereditary - กรรมพันธุ์นรก

ปีที่แล้วเรามี จอร์แดน พีล อดีตดาราและผู้กำกับสายคอมมีดี้ ที่เปลี่ยนแนวมากำกับหนังสยองขวัญ “Get Out” กลายเป็นหนังม้ามืดที่ฮิตถล่มทลาย ทั้งทำเงินและตัวหนังก็ได้เสียงตอบรับดี ไปได้ไกลถึงขั้นเข้าชิงออสการสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม มาถึงปีนี้ก็ถึงคราวของ อารี แอสเตอร์ ผู้กำกับหน้าใหม่ที่เหมารวมหน้าที่กำกับและเขียนบทหนังเรื่องแรกของเขา “Hereditary”  ได้เสียงฮือฮาตั้งแต่ต้นปี หลังไปเปิดตัวในเทศกาลซันแดนซ์ ทุกเสียงต่างก็ชื่นชมว่า “นี่คือหนังสยองขวัญที่น่ากลัวที่สุด” สำหรับปีนี้แล้ว แล้วยังพาให้ โทนี่ คอลเล็ตต์ ดาราสาว รุ่นใหญ่ ได้กลับมาเป็นที่พูดถึงอีกครั้งกับฝีมือการแสดงที่โดดเด่นในเรื่องนี้ รีวิว Hereditary

เรื่องย่อ

เรื่องราวของครอบครัว Graham ที่หลังจากสูญเสียปูชนียบุคคลในครอบครัวไป ลูกหลานในครอบครัวนี้ก็เริ่มจะเจอสิ่งลึกลับและน่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ และก็เริ่มที่จะรู้เรื่องราวอันน่าสะพรึงกลัวเกี่ยวกับต้นตระกูลบรรพบุรุษของพวกเขา ทุกๆต้นตระกูล...ล้วนมีความลับ เตรียมพิสูจน์ความหลอนด้วยตาของคุณเอง

ปีที่แล้วเรามี จอร์แดน พีล อดีตดาราและผู้กำกับสายคอมมีดี้ ที่เปลี่ยนแนวมากำกับหนังสยองขวัญ “Get Out” กลายเป็นหนังม้ามืดที่ฮิตถล่มทลาย ทั้งทำเงินและตัวหนังก็ได้เสียงตอบรับดี ไปได้ไกลถึงขั้นเข้าชิงออสการสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม มาถึงปีนี้ก็ถึงคราวของ อารี แอสเตอร์ ผู้กำกับหน้าใหม่ที่เหมารวมหน้าที่กำกับและเขียนบทหนังเรื่องแรกของเขา

“Hereditary”  ได้เสียงฮือฮาตั้งแต่ต้นปี หลังไปเปิดตัวในเทศกาลซันแดนซ์ ทุกเสียงต่างก็ชื่นชมว่า “นี่คือหนังสยองขวัญที่น่ากลัวที่สุด” สำหรับปีนี้แล้ว แล้วยังพาให้ โทนี่ คอลเล็ตต์ ดาราสาว รุ่นใหญ่ ได้กลับมาเป็นที่พูดถึงอีกครั้งกับฝีมือการแสดงที่โดดเด่นในเรื่องนี้

หนังไม่รีรอที่จะปูบรรยากาศสยองขวัญแบบค่อยเป็นค่อยไปเหมือนอย่างเรื่องอื่น แต่ Hereditary เลือกที่จะปล่อยบรรยากาศลี้ลับเอาตั้งแต่นาทีแรกของหนังเลย ทั้งดนตรีประกอบ ทั้งการเคลื่อนกล้องช้า ๆ ให้คนดูพร้อมรับสิ่งต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นเบื้องหน้าถัดจากนี้ไปกันแต่โดยดี

หนังเปิดเรื่องด้วยฉากงานศพของเอลเลน คุณยายของครอบครัวเกรแฮม ทิ้งความโศกเศร้าไว้กับลูกหลาน ที่ประกอบไปด้วยแอนนี่ ลูกสาวของเธอ และ สตีฟ สามี ที่มี ปีเตอร์ ลูกชายวัยรุ่น และชาร์ลี น้องสาววัย 13 ที่มีสภาพทางจิตไม่ค่อยปกตินัก หลังงานศพ ทั้งครอบครัวก็เริ่มสัมผัสเหตุการณ์ประหลาด ทั้งการมาปรากฏตัวของคุณยายให้หลาน ๆ เห็น

แอนนี่ที่กลับมาละเมอเดินอีกครั้งหลังจากหายไปนาน ทำให้แอนนี่สืบหาสาเหตุด้วยการค้นข้าวของเก่า ๆ ของแม่และก็เจอความลับอันน่ากลัวที่แม่ไม่เคยแพร่งพรายให้เธอรู้ แต่มันก็ผ่านเลยจุดที่แอนนี่จะแก้ไขได้ทัน เพราะสิ่งชั่วร้ายได้เข้ามาคุกคามครอบครัวของเธอแล้ว ต้องเน้นย้ำว่า “ความลับของยาย” นี่คือหัวใจหลักของหนัง ใครสปอยล์ตรงนี้โกรธกันไปเลย ตัวผู้เขียนพลาดมากที่ได้ไปอ่าน Wikipedia ของหนัง แล้วพลอตในวิกิก็สปอยล์เสียเหี้ยนเลย ตอนที่ได้ดูก็เลยขาดอรรถรสที่จะได้ร่วมลุ้นความลับตรงนี้ไปพอควรเลยล่ะ

ความยาว 2 ชั่วโมงของหนังผ่านไปอย่างตึงเครียดสุด ๆ ค่อย ๆ ทวีความรุนแรงไล่จาก 0 ไปถึง 100 อารี แอสเตอร์ สามารถถ่ายทอดสภาวะความตึงเครียดของครอบครัวเกรแฮมมาถึงคนดูได้อย่างสมบูรณ์ บรรยากาศในโรงหนักอึ้ง อัดแน่นไปด้วยบรรยากาศหม่น ๆ หนัก ๆ ทั้งดนตรีประกอบที่แปลกหู ทั้งภาพที่สลัวทั้งเรื่อง

และสำคัญสุดคือฝีมือการแสดงของดารานำทั้ง 4 คน โดยเฉพาะโทนี่ คอลเล็ตต์ ที่รับภาระศูนย์กลางของเรื่องได้อย่างยอดเยี่ยม แอนนี่ไม่ใช่แม่ที่ทำหน้าที่แม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่ก็พยายามพาครอบครัวให้ผ่านพ้นสภาวะวิกฤตนี้ แต่ยิ่งแก้ก็เหมือนจะยิ่งพาไปสู่จุดดำดิ่งมากขึ้น บวกกับอาชีพสร้างบ้านจำลองของเธอ ที่ผลงานของเธอดูเป็นบ้านตุ๊กตาของครอบครัวแสนสุข แต่ในสภาวะจริงเธอไม่สามารถควบคุมจัดการครอบครัวให้เป็นสุขได้เหมือนอย่างบ้านจำลองในอาชีพเธอ

หนังแสดงให้เห็นระดับความตึงเครียดของแอนนี่ผ่านงานของเธอที่เริ่มหลุดโลกออกไปทุกที และถึงจุดระเบิดบนโต๊ะอาหารเย็น เป็นฉากดราม่าที่ยาวและเห็นถึงพลังการแสดงของโทนี่ คอลเล็ตต์ และ อเล็กซ์ วูลฟ์ ที่ปล่อยฝีมือมาประชันกันได้อย่างน่าทึ่ง ทำให้ต้องย้อนไปชื่นชมอารี แอสเตอร์ ผู้กำกับอีกครั้งที่ไม่ได้มีฝืมือแค่การสร้างบรรยากาศสยองขวัญ แต่ยังคุมฉากดราม่าแรง ๆ ได้อีกด้วย ไม่น่าเชื่อว่านี่คือผลงานของผู้กำกับมือใหม่

มิลลี่ แชปปิโร ดาราเด็กในบทชาร์ลี แม้จะมีบทบาทไม่มากแต่บทของเธอก็ถือได้ว่าเป็นหัวใจหลักตัวหนึ่งของเรื่อง มิลลี่มีใบหน้าที่แปลกดูเป็นเอกลักษณ์เฉพาะมาก แม้อยู่เฉย ๆ ก็ดูลึกลับ คาดเดาความคิดของเธอไม่ถูก

อีกองค์ประกอบสำคัญของเรื่องก็คือ “บ้าน”ของครอบครัวเกรแฮม ที่มีผลให้ Hereditary เป็นหนังน่ากลัวขึ้นมาก เป็นบ้านหลังใหญ่มากตั้งอยู่เอกเทศกลางป่า ข้างบ้านมีบ้านต้นไม้หลังใหญ่สร้างไว้ให้ชาร์ลี ในบ้านมีทางเดินแคบ ๆ และที่สำคัญเป็นบ้านที่แสงสลัวแม้แต่ช่วงกลางวันก็ยังดูเหมือนเป็นกลางคืนตลอดเวลา ซึ่งเหมาะมากกับบรรยากาศหนังสยองขวัญแบบนี้ เหตุการณ์ร้ายตลอดทั้งเรื่องต่างเกิดขึ้นแทบทุกห้องในบ้านหลังนี้

Hereditary จัดเป็นหนังสยองขวัญที่ให้อารมณ์แตกต่างจากที่คุ้นเคยกัน ไม่มีผี ไม่มีฉากแหวะ ไม่มีฉากตุ้งแช่ ฉากลุ้นสยองมาไม่ถี่นัก แต่ทุกครั้งที่มาจัดหนักและได้ผล อยากให้สัมผัสประสบการณ์เสียง “เต๊าะปาก” ที่ผวากันทั้งโรงครับ นี่คือตัวอย่างที่ชัดเจนของการเล่นน้อยได้มาก ที่ผู้กำกับอารี แอสเตอร์ทำได้สำเร็จ

หนังไม่เดินเรื่องตามสูตรสำเร็จ คาดเดาทิศทางหนังไม่ได้ อารมณ์หนังทวีขึ้นตามคลามลับของคุณยายเอลเลนที่ค่อย ๆ คลี่คลายออกมา และไปพีคสุดในไคลแมกซ์สุดท้าย ที่ต้องยกให้เป็นฉากที่ลุ้นสุดในประวัติศาสตร์หนังสยองขวัญกันเลยทีเดียว เป็นหนังอีกเรื่องที่ตัวอย่างหนัง “ไม่ดึงดูด” นัก แต่บอกได้เลยว่าแม้ในตัวอย่างเผยฉากใหญ่ ๆ ออกมาหลายฉาก แต่เทียบไม่ได้กับการได้สัมผัสหนังจริง น่ากลัวกว่าตัวอย่างหนังหลายเท่านัก

วิจารณ์

เริ่มเรื่องมา หนังก็เล่าเรื่องของการจากไปของคุณยายแทบจะในทันที ตามมาด้วยฉากหลอนๆ และเรื่องราวแปลกๆ ชวนให้สงสัยยิ่งว่าทั้งหมดที่เห็นอยู่นี่มันคืออะไร

ความเปลี่ยนที่เกิดขึ้นเร็วมากกับครอบครัวๆ นี้ แรกๆ เราก็คิดว่ามันต้องออกมาแนวนี้แน่ๆ เลย ปรากฏว่าเมื่อเวลาผ่านไป เอ้า มันกลายเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ต้องบอกว่า การไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับพล็อตโดยรวมของเรื่องนี้เลย รู้แค่เรื่องย่อที่เขียนให้ข้างต้น

สิ่งที่หนังคือ การให้ข้อมูลที่ไม่ครบ ไม่ครบอะไรสักอย่าง จนหนัง HDการปะติดปะต่อทำได้ยาก และคิดไปหลายทาง แต่ก็พบว่าหลงไปทางอื่นได้ง่ายมาก แม้หนังจะเริ่มเฉลยช่วงกลางเรื่อง แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรสักเท่าไหร่ ยังมึนงงสงสัยไปจนถึงช่วงท้ายโน่นเลย

เรื่องราวที่เกิดในครอบครัวที่ไม่ค่อยมีใครลงรอยกับใคร แถมตัวละครบางตัวยังมีความผิดปกติที่ชวนให้เขวไขว้ไปได้ง่าย Toni Collette คือนักแสดงที่เล่นได้โดดเด่นที่สุดแล้วในหนังเรื่องนี้ เธอพาคนดูสับสนและงงงันกับสิ่งที่เกิด

สำหรับคนที่ขวัญอ่อนก็อาจจะใจเต้นระทึกได้ง่ายๆ แต่สำหรับคนที่ได้กลัวผีในหนังอย่างผม การได้ชมหนังที่เล่าเรื่องได้น่าติดตาม ชวนสงสัยพาให้ต้องปะติดปะต่อตลอดเรื่อง แถมยังพาเราหลงทางได้อีกต่างหาก

ถือเป็นประสบการณ์การดูหนังสยองขวัญที่น่าประทับใจ

ไม่พอ บางจุดยังใช้มุกตุ้งแช่ที่ไม่เหมือนกับที่ไหน บางจุดก็เดินเข้าสู่จุดที่เซอร์ไพรส์ไม่ทันคาดคิด เล่นเอาอึ้งแดกกันไปทั้งโรง เขาตัดต่อโดยไม่ใช่ดนตรีโฉ่งฉ่างเร้าอารมณ์ แต่ใช้เล่นกับความเงียบและอารมณ์แทน

ระหว่างที่ดูก็ได้แต่คิดในใจ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะเนี่ย?” หลายคำถามเกิดขึ้นในหัว พยายามหาคำตอบไปพร้อมๆ กับข้อมูลใหม่ๆ ที่ใส่เข้ามาเพิ่มตลอด แถมยังใส่กิมมิกเล็กๆ น้อย กับการถ่ายทำ มุมมองภาพ และการตัดต่อที่เท่และอินดี้

งานภาพที่ชอบและมันดูหลอนดี ก็มักจะเป็นเล่นกับความมืดและการแช่มุมภาพเอาไว้ ให้คนดูเห็นเอาเอง เรียกได้ว่า ถ้าคุณเป็นพวกกลัวผีล่ะก็ กลับมาบ้านคุณอาจจะนอนไม่หลับไปหลายวัน

นอกจากนี้ เว็บสตรีมหนังการเล่นกับกิมมิกของบ้านตุ๊กตาก็ช่วยพาคนดูเขวไปได้อีกสิ่ง อาชีพของแอนนี่เธอคือนักทำบ้านตุ๊กตา แต่การพามันอยู่ในหนังช่วยสร้างความหลอนได้มาก ยังมีกิมมิกอีกหลายอย่างที่ยังเปิดเผยไม่ได้ ทุกอย่างรวมกันเป็นหนังที่ชวนหลอนได้ทุกอย่าง แถมคนดูยังถูกหลอกซ้ำหลอกซ้อนได้ทั้งเรื่อง

ดูจบแล้วเป็นไงบ้าง

เครียดมาก เหมือนดูหนังดราม่าหนักๆ ซักเรื่องหนึ่ง ปวดกบาลและจิตตกไปเลย ด้วยเนื้อหาและวิธีการเล่าเรื่องทำให้เรารู้สึกเครียด กดดัน รู้สึกได้ของความจิตป่วยของตัวละครอย่างรุนแรง เด็กเดินตั๋วเดินออกจากโรงต้องไปหาน้ำหวานๆเย็นๆดื่มเยียวยาจิตใจตัวเองเลย

สรุป

หนังเรื่องนี้ไม่ตุ้งแช่เลย แต่ไม่ทำให้ตกใจเลยแม้แต่นิดเดียว จะแสยะ แหวะด้วย มีแต่ความหลอนในวิชวลของภาพ ตอนแรกรู้สึกว่าเรื่องนี้ทำอะไรให้เรากลัวไม่ได้หรอก หลังจากดูจบคิดว่าสบายแล้ว คืนนี้นอนหลับฝันดีแน่ๆ แต่หลังจากนั้นสักวันสองวัน เนื้อเรื่องและความรู้สึกของตัวละครที่เผชิญวิบากกรรมนี้ยังคงตามหลอกหลอนอยู่

คือปกติหนังผีก็จะมีวิชวลของผีน่าเกลียดน่ากลัว สยดสยองมาหลอกตัวละครให้เราเห็นจะจะกับตาเรา ภาพที่ติดตาติดอารมณ์สักพักก็จะบรรเทาคลายความกลัวไปได้ แต่เรื่องนี้ไม่เห็นตัวผีวิญญาณอะไรเลย แต่สิ่งที่หลอกหลอนกลับเป็นสิ่งที่ตัวละครเผชิญและเนื้อเรื่องที่หนักหน่วง มันหนักและหลอกหลอนยาวนานตราบเท่าที่ยังจดจำเนื้อเรื่องนี้ได้ อีกทั้งบรรยากาศและภาพที่ใช้ในเรื่องไม่ได้เป็นแบบหนัง Blockbuster เฉกเช่น conjuring, it, inciduous แต่เป็นภาพสไตล์หนังยุโรป หนังทางเลือก (อินดี้) แบบเย็นๆ หลอนๆ นิ่งๆ แต่ภาพสวยมาก เหมือนเรื่อง Her ประมาณนั้นเลย ยิ่งทำให้หลอนกันไปใหญ่